Animation Short: Glijbaan

Hoe laat je 0 mrt 11, 2016 1054

http://saskiaquax.nl In 2009 werkte ik aan een animatie over een meisje en een glijbaan. Ik wilde het gebruik van metaforen onderzoeken. Best een lastige opgave, want wanneer is een handeling een metafoor en wanneer slechts een handeling? Een wegvliegende duif kan staan voor vrede of vrijheid, maar wanneer is hij gewoon een duif en wanneer is hij een metafoor?

Op 15 februari 2009 schreef ik de tekst Glijbaan:
Ik herken dit gevoel, maar weet niet wat ik ermee moet. Weet niet hoe ik het af moet breken. Ik wankel bovenaan de glijbaan en wil nog niet naar benee. Te bang om terug de trap af te dalen en te moeten laten zien dat ik niet durfde. Ik zit bovenaan de diepte en durf me niet te laten gaan. Ik hou me vast aan de reling en laat me langzaam zakken. Met mijn handen stevig vast kijk ik hoe laag ik kan komen. Of de val zo korter is. Het scheelt weinig. Te weinig. Ik trek mezelf weer omhoog en blijf met mijn benen naar beneden bungelend zitten. Staar naar beneden. Een traan rolt over mijn wang en neemt de baan al voor me. Stuntelend. Vallend en draaiend. Glijdend.

Deze tekst wilde ik uitwerken tot een animatie. In deze animatie zou een meisje een glijbaan op klimmen, met het idee om naar beneden te glijden. Eenmaal boven, durft ze echter niet naar beneden te glijden. De animatie zag ik voor me als een compleet wit beeld met alleen de glijbaan en het meisje uitgewerkt in dunne zwarte lijnen. Het landschap zou wijds en leeg zijn.

De animatie is nooit afgerond. Ik heb een cijfer gekregen voor het werk dat af was en de uitwerking van het concept. De beelden die al die jaren op de plank lagen heb ik nu voorzien van geluid en een omgeving. Nu is het af!

Het meisje in de animatie beweegt, maar de vlakken waar ze uit bestaat staan stil. Ze beweegt, maar komt niet vooruit. Ze zit vast. De vlakken zijn aquarelschilderingen en het haar betreft een foto. De animatie is frame voor frame gemaakt. Een erg time-consuming manier van werken, maar het resultaat mag er zijn. 🙂